Παπουκάκι μου γλυκέ μου και γιαγιάκα μου καλέ μου
Παιδάκι ήμουν τότε, θυμάμαι τα ωραία σας παραμυθάκια που δεν ξέχασα ποτέ μου
Στα γόνατα με είχατε και με το ζωντανό παραμυθάκι σας, τα μάτια σας κλαίγανε
Οι αναμνήσεις και ο κρυφός καημός σας ήταν η αιτία που τα μάτια σας τρέχανε
Μετά από λίγο τα μάτια του ο παππούς σκούπισε και τα δάκρυα σταματήσανε
Σκέφτηκα με το μικρό μου παιδικό μυαλό πως με κάτι θα δακρύσανε
Η γιαγιά μου η καλή του πρόσφερε με πολύ στοργή ένα ποτήρι με νεράκι
Αφού συνήλθε, το ζωντανό παραμυθάκι άρχισε να αφηγείται , με πολύ μεράκι
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε πολύς κόσμος σε ένα όμορφο χωριό
Εκεί ζούσαν όλοι οι κάτοικοι αγαπημένοι, με ένα κλήμα οικογενειακό
Το χωριό αυτό βρίσκετε σε ωραία τοποθεσία, αλλά σε ξένη χώρα
Η ζωή κυλούσε ήσυχα και ωραία και όλοι βίωναν αδελφικά ωραία..
Ο παππούλης κάποια στιγμή σταμάτησε την αφήγηση γιατί τα μάτια του δακρύσανε
Αμέσως τον ερώτησα, γιατί γλυκέ παππούλη μου στα μάτια σου τα δάκρυα κυλίσανε
Ξέχασα μου λέει αγοράκι μου γλυκό να σου πω κάτι το πιο καλό
Εγώ με το μικρό μου μυαλουδάκι τον καθησύχασα πως έχουμε χρόνο, για το καλό.
Ο παππούς μου με την βοήθεια της γιαγιάκας μου σταμάτησε το κλάμα
Με το λίγο μυαλουδάκι που έχω κατάλαβα πως ο καημός του ζούσε με το δράμα
Σηκώθηκα πλησίασα τον παππού μου τον αγκάλισα σφιχτά και του έδωσα ένα φιλάκι
Και εκείνος με αγκάλιασε και μου έδωσε γλυκό φιλάκι, μαζί με ένα απαλό χαδάκι
Μετά από λίγο ο παππούλης μου τράβηξε μία ρουφηξιά από τον καφέ του
Σκούπισε τα μάτια του και έβαλε στον στόμα του τον αργιλέ του
Με την παιδική μου περιέργεια τον ρώτησα, τι ξέχασες να μου πεις το ποιο καλό,
Ξέχασα να σου εξηγήσω και να πω, πως έχουμε το Άγιο παιδί μας το ποιό λατρευτό
Τι θα πει παπουκάκι μου τον ρώτησα με απορία, το Άγιο παιδί μας
Με την απάντηση του προσπάθησε να μου πει δύο λόγια για το γιαβρί μας
Αλλά τα βουρκωμένα μάτια του τώρα δεν σταματούσαν
Παρά τις προσπάθειες μας στα μάτια του παππού συνέχεια τα δάκρυα κυλούσαν
Ο παππούλης με αναφιλητά προσπάθησε να μου εξηγήσει τι είναι το Άγιο Παιδί μας
Με αγωνία τα ματάκια μου ήταν καρφωμένα στον στόμα του, τι θα πει για το Παιδί μας
Τα παιδάκια όταν θα γεννηθούνε τα πηγαίνουμε στην Εκκλησία για να Βαπτιστούνε
Το Παιδί μας το 1690 γεννήθηκε στην Ρωσία. Στην Εκκλησία πήγαν να το βαπτίσουνε
Το Καλό Παιδάκι μας αυτό βαπτίστηκε στην Εκκλησία, όπως προβλέπει η Ορθοδοξία
Και το όνομα που του δώσανε, ήταν ΙΒΑΝ με καταγωγή από την Ρωσία
Το Παιδάκι μεγάλωσε πήγε στο σχολείο, ποιο πολύ όμως αγαπούσε την Εκκλησία
Τα χρόνια περνούσαν και ο ΙΒΑΝ λαχταρούσε να βρίσκετε μέσα στην Εκκλησία.
Παππού, Παππού και εγώ όταν θα μεγαλώσω θα πάω στο σχολείο,
Ναι αγοράκι μου γλυκό, θα πας στο σχολείο να μάθεις γράμματα για όλο σου το βίο
Θα διαβάζω και εγώ πολλά βιβλία όπως ο ΙΒΑΝ από την ΡΩΣΙΑ,
Ναι παλικαράκι μου θα διαβάζεις πολλά βιβλία όπως ο ΙΒΑΝ από την ΡΩΣΙΑ
Ο παππούλης μου σταμάτησε για λίγο την ομιλία, ρούφηξε μία από τον καφέ του
Η γιαγιά μου κοντά μας κάθετε σκεπτική. Τι έχεις γιαγιάκα μου καλέ μου
Τίποτα παιδάκι μου σκέφτομαι, εάν εσύ μπορείς να μοιάσεις στον ΙΒΑΝ τον ΡΩΣΟ
Με αναστεναγμό ακούγετε η ευχή της. Ο Θεός μας να σε φωτίσει και εσένα τόσο.
Παππουκάκι μου καλέ μου, ξέχασες πάλι να μου πεις για το Άγιο Παιδί μας
Όχι αγοράκι μου γλυκό δεν σταμάτησα να σου μιλώ, για το Άγιο Παιδί μας
Μα παππούλη μου για τον ΙΒΑΝ από την Ρωσία συνέχεα μιλάμε
Ναι παιδάκι μου ο ΙΒΑΝ από την ΡΩΣΊΑ είναι το ΑΓΙΟ ΠΑΙΔΊ μας, που Αγαπάμε
Να σου εξηγήσω εγγονέ μου. Όταν ο ΙΒΑΝ μεγάλωσε και πήγε στον στρατό
Άφησε πίσω την πατρίδα του και δεν μάθαμε τίποτα για πάρα πολύ καιρό
Το μόνο που μάθαμε, είναι ότι έγινε πόλεμος της Τουρκίας με την Ρωσία
Οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν το 1711 το ΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙ μας και το έφεραν στην Τουρκία
Η γιαγιά μου σκυμμένη αμίλητη, παραμένει, συλλογισμένη και δακρυσμένη
Παππούλη τον ερωτώ, γιατί η γιαγιά μου δεν μιλά και είναι λυπημένη,
Θα σκέπτεται την Ευλογημένη οικογένεια του αιχμάλωτου ΑΓΙΟΥ Στρατιώτη
Εάν έμαθαν για την αιχμαλωσία του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ τους πατριώτη
Συνέχυσε παππού συνέχυσε τι έγινε ο αιχμάλωτος ΙΒΑΝ από την ΡΩΣΙΑ
Τον έβαλαν μαζί παιδί μου με άλλους αιχμαλώτους από την ΡΩΣΙΑ
Σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων όπως το λένε στην Τουρκία
Εκεί ζούσε πονεμένος, νηστικός, άυπνος, σε όλη του την πορεία
Και τι έγινε παππού ο ΙΒΑΝ από την Ρωσία το ΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙ μας
Τότε ένας μεγάλος από το χωριό μας ήθελε για το στάβλο του ένα παιδί
Το παιδί αυτό το ήθελε για υπηρέτη για να φροντίζει τα άλογά του
Αποφάσισε πήγε στο στρατόπεδο και διάλεξε τον ΙΒΑΝ για τα ζωντανά του.
Στην συνέχεια τον έφερε στο χωριό και τον έβαλε να εργαστεί στον στάβλο
Αυτός ο χώρος έγινε το σπίτι του και ο χώρος της εργασίας για σκλάβο
Ο ΙΒΑΝ μέσα στον στάβλο αυτόν εργαζόταν μέρα νύχτα και για 20 χρόνια
Πολλές φορές νηστικός με λίγο ψωμάκι ζούσε ημερόνυχτα με στα κρύα και τα χιόνια
Δεν σου είπα λεβέντη μου πως το χωριό μας βρίσκετε μέσα στην Τουρκία
Με τον καιρό γνωριστήκαμε και γίναμε πατριώτες με τον ΙΒΑΝ από την Ρωσία
Μάθαμε στην πορεία πως είναι Πιστός Χριστιανός και πως πάει κρυφά στην εκκλησία
Τον Σταυρό του έκανε κρυφά από τον αφέντη του πάντα με Πίστη και με Παρρησία
Κοντά του ζήσαμε την Μεγάλη Χριστιανική Πίστη και Λατρεία στον Άγιο Θεό μας
Με τα Θαύματα του τα καθημερινά και με την Αδιάκοπη Προσευχή του στον Θεό μας
Στις 27 Μαΐου το 1730 μετά από βαριά ασθένεια, Κοιμήθηκε, σε Ηλικία 40 ετών
Το δε όνομα του από ΙΒΑΝ το Ρωσικό άλλαξε και έγινε ΙΩΑΝΝΗΣ το Ελληνικόν
Παππού μην φωνάζεις δυνατά γιατί το παιδί κοιμήθηκε λέει ξάθνου η γιαγιά
Πράγματι μας πήρε η νύχτα και το σκοτάδι έπεσε βαθιά
Βοήθησε να βάλουμε στο κρεβατάκι του το παιδάκι
Και με στην Προσευχή μας να ζητήσουμε να έχει πάντα το γαλατάκι
ΧΑΛΚΙΔΑ 23 – 5 – 2013
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑΚΟΜΙΔΗΣ
ΚΛΕΟΜΑΧΟΥΣ 11
ΧΑΛΚΙΔΑ 34100